افزایش سطح دسترسی واحدهای تولیدی به مواد اولیه و با قیمت مناسب یکی از مهم ترین دغدغه تولید کنندگان کشور است. متاسفانه به دلیل توجه کم به تشکل سازی فعالیت های اقتصادی اغلب واحدهای تولیدی راسا اقدام به تامین نیاز مواد اولیه خود می کنند که موضوع به دلیل عدم رعایت بازده مقیاس موجب افزایش هزینه های تولید می شود. در این راستا در بخش تعاون ساختارهای همانند شرکت های تامین نیاز وجو دارد که به طور عملیاتی هزینه های تولید را با امکان دسترسی با قیمت پایین نهاده های تولید کاهش می دهد.
شرکت های تامین نیاز واحدهای تولیدی می تواند توسط تولید کنندگان که فعالیت های همگن دارند ایجاد شود که با تجمیع تقاضای واحدهای همگن، مواد اولیه را با کمترین قیمت به واحد تولیدی می رساند.
تفاوت این نوع شرکت های هم تراز بخش خصوصی در این است که شرکت خصوصی به دنبال حداکثر سازی سود است و طبیعاتا مواد اولیه تا جایی که فضای رقابتی اجازه می دهد با بالاترین قیمت به واحد تولیدی می رساند هر چند که در این شیوه تامین واحد تولیدی از سود شرکت تامین کننده نیاز منتفع می شود اما قیمت تمام شده کالاها بالاتر است.
اما ماموریت شرکت تعاونی نیاز تامین مواد اولیه برای اعضا با حداقل قیمت است در این مدل واحدهای تولیدی انتظار سودآوری از شرکت تامین نیاز را ندارند بلکه انتظار دارند که شرکت تامین نیاز نسبت به سایر رقبا با قیمت پایین تر مواد اولیه را در اختیار واحد تولیدی قرار دهد، هر اندازه مواد اولیه با قیمت پایین تر عرضه گردد شرکت تعاونی تامین نیاز در فعالیت خود موفق تر بوده است به طور خلاصه می توان این طور بیان کرد که معیار ارزیابی عملکرد شرکت تامین نیاز بخش تعاون در ارائه مواد اولیه با قیمت های پایین است که طبیعتا در این روش هزینه های تمام شده بخش تولید کاهش می یابد.
در این راستا تسهیل شرایط ایجاد این شرکت تعاونی تامین نیاز در شهرک های صنعتی، کشاورزی و نواحی صنعتی می تواند پشتیبانی مناسبی از بخش تولید باشد.
https://iccnews.ir/?p=45667